“Hoe is dat voor jou, nu je geen ouders meer hebt?”
Meestal houden mensen hun hoofd een beetje scheef, als ze dit vragen. Met zachte ogen, vol empathie en medeleven. Heel lief natuurlijk. En ook best attent.
Kettingreactie
De vraag volgt meestal nadat we plannen voor de feestdagen met elkaar uitgewisseld hebben. De Paasbrunch ofzo, of zoals nu de vrije Pinksterdag. Je kan de kettingreactie aan gedachten in hun hoofd volgen:
Zij vertellen dat ze gaan brunchen, met ouders en gezin. Ik vertel over onze plannen. Ze vragen zich af waarom mijn ouders er niet bij zijn. Realiseren zich dat die niet meer leven. Vinden het knap onhandig van zichzelf. Voelen zich opgelaten en willen het goedmaken. Gevolg: een zachte blik en meelevende vraag.
Andere benadering
Ze verwachten dat ik ze op deze dagen extra mis en daardoor verdrietig ben. Toch is mijn antwoord anders, want het is niet zozeer verdriet. Er is een andere laag, met een veel fijnere emotie.
Mis ik ze? Zonder meer. Zou ik willen dat het anders was? Ja, geen twijfel. En toch, het is zoals het is. Er is niets aan te veranderen. Het enige wat ik kan veranderen, is de manier waarop ik ernaar kijk.
Een les in liefde
Om uit te leggen hoe ik dat bedoel, eerst een zijsprong.
Zo’n tien jaar geleden was een vriendin bezig met haar kinderwens. Zij en haar partner konden geen kinderen krijgen, wat uiteraard vooral heel verdrietig was. Adoptie was niet mogelijk en uiteindelijk kwamen ze in aanmerking voor pleegouderschap. Er kwam een kindje op hun weg, pasgeboren. Verslaafde ouders, veel problemen, veel ellende. Prachtig dat zij dat kindje een liefdevol thuis konden en mochten geven. Let wel: In principe tijdelijk. Voor een jaar.
We waren enorm blij voor haar. En voor het kindje, dat het ondanks de moeilijke omstandigheden een goed eerste levensjaar zou krijgen met heel veel liefde en goede zorg. Tegelijkertijd brak mijn hart als ik eraan dacht dat je ze na een jaar weer afscheid moesten nemen. Loslaten waar je zoveel van gaat houden. Deze vriendin sprak ook daar heel open over en leerde mij een prachtig les in liefde.
Niets is blijvend
“Want”, zo zei ze, “is dat niet met het hele leven zo? Er komen mensen op je pad, aan sommige ga je hechten en je gaat van ze houden. Maar sommige vrienden en familieleden moet je vroeg of laat ook loslaten. Ze verhuizen, je kiest beide een andere weg, of al is het maar omdat ze vroeg of laat overlijden. Zelfs van een grote liefde weet je niet of het blijvend is. Als het dan na jaren toch stuk loopt, dan blijft de mooie tijd toch staan?”
Terwijl ze zo rustig en liefdevol sprak, checkte ik hoe dit voor mij was. Mijn relatie liep niet zo lekker en ik voelde vooral de pijn. Ook uit elkaar groeiende vriendschappen vond ik ingewikkeld. Ik hield liever vast aan het verleden. En als dat niet kon, wenste ik van binnen dat het er nooit geweest was. Zodat ik de pijn ook niet zou voelen.
Liever missen dan nooit gekend te hebben
Ze zag mijn bedenkelijke gezicht en ging verder: “De enige manier om iets nooit te hoeven missen, is om het nooit gekend te hebben. Dan heb je het intense geluk ook nooit gehad, al die momenten waarop je zo gelukkig bent. Die momenten die je samen beleeft, elke dag. Dan neem ik toch liever op enig moment afscheid. Ik heb liever dat het stopt, dan dat het er nooit geweest is.”
Wat een kracht en wat een liefde sprak er recht uit haar hart. Wat vond ik het mooi en wat leek het me moeilijk. Ik heb nog een paar jaar nodig gehad om op die manier tegen relaties aan te kijken.
Dankbaarheid
Deze vriendin had het bij het juiste eind. Voor de volle 100%.
Nu mijn ouders niet meer leven begrijp ik niet alleen wat ze bedoelde, ik voel het diep van binnen ook zo.
Ik ben vooral dankbaar dat ik mijn ouders zo lang gekend heb. Voor al het moois dat ze me gegeven hebben en alles wat ze me geleerd hebben. Getroost worden als je gevallen bent, aangemoedigd als het spannend is of gewoon een bordspelletje op zondagmiddag. Voor de onbezorgde tijd, de onvoorwaardelijke liefde en het warme gevoel van thuis.
Als ik aan ze denk voel ik niet zozeer het gemis, ik voel de dankbaarheid dat ze er geweest zijn.
Fijne dag 🌹
