Herinneringen maken, herinneringen delen

Het zorgen voor een naaste vinden we vaak vanzelfsprekend. Laten we eerlijk zijn, het is ook fijn om iets voor een ander te doen, om te kunnen helpen. Toch gaat het met de nodige druk en stress gepaard. Druk omdat je het goed wilt doen en alle ballen in de lucht probeert te houden. Stress omdat een dierbare ziek is en het een onzekere periode is. Je weet niet hoe het gaat lopen, hoe iemand herstelt of hoe lang de situatie stabiel blijft. Voor je het weet slaat de stress op de onderlinge relatie, voel je de spanning in huis of voel je je eigen bloeddruk stijgen.

Het fluitketel-effect

Stress doet gekke dingen met je. Je wilt het niet en toch gebeurt het, een snauw, een ‘laat maar kletsen’-gedachte of even bewust niet reageren. Vormen van ontsnapte irritatie en ongeduld, in plaats van een zoveel fijnere reactie vanuit kalmte of begrip. De druk is al langere tijd opgelopen en als een soort fluitketel moet je zo nu en dan stoom afblazen. Als je dit afblazen alleen doet middels een negatieve reactie kan ik je alvast voorspellen dat de sfeer er niet beter op zal worden. Er is nu eenmaal een continue vorm van stress, het vlammetje onder de fluitketel. Er blijft stoom ontstaan, de druk blijft toenemen en jij blijft die slechts met kleine wolkjes afblazen. Door de continue toevoer zal het nooit stoppen en zo heb je een vicieuze cirkel. Snauwen is geen oplossing en negeren evenmin.

Je bent beide mens

Onder langdurige druk vergeet je bijna wie jij zelf ook alweer bent en je vergeet ook wie de ander is. Naast zorggever en zorgvrager ben je namelijk beide ook nog gewoon een individu, met een eigen verhaal, eigen beleving en alle bijbehorende emoties. Je bent beide mens.
Om het fluitketel-effect voor te blijven is het noodzakelijk om bij tijd en wijle het vuur weg te nemen en echt te ontladen. Voor de hand liggend is natuurlijk om dit zelf te regelen door bewust tijd voor jezelf te nemen. Er zijn echter ook genoeg manieren om dit samen te doen. Neem eens gericht tijd om de onderlinge band te versterken. Even niet alleen de praktische zorgen en de ziekte centraal, ook even samen bouwen aan nieuwe herinneringen.
Heb je daar geen tijd voor? Dat kan, maar weet dat het ook de grootste valkuil is… Als je denkt er geen tijd voor te hebben, doe het dan zeker nu. Voorkomen is zoveel beter dan genezen.

Herinneringen maken

Wees de grote stress-pieken voor en neem tijd om de onderlinge band te versterken. Onderneem – zolang het kan – leuke dingen met elkaar, bij voorkeur buiten de deur. Het hoeft niet ver, ik ging bijvoorbeeld met mijn vader wel eens koffie drinken bij het tuincentrum om de hoek. Zo mobiel was hij niet meer en toch waren we even in een andere omgeving met andere prikkels. De bezoekjes zijn voor mij dierbare herinneringen geworden.

Ook thuis kun je de stress eenvoudig verlagen. Het begint allemaal met een stukje begrip, geduld en aandacht voor elkaar. Stel eens een vraag om meer van de ander te weten te komen, een laagje achter de gebruikelijke ditjes en datjes. Wees echt nieuwsgierig, wie is de ander in de kern? Wat drijft iemand, wat maakt iemand uniek? Door het uitwisselen van verhalen en herinneringen leer je elkaar weer wat beter kennen. Het mes snijdt ook nog eens aan twee kanten, je hebt een mooi gesprek en maakt er gelijk een nieuwe, warme herinnering bij.

Ter inspiratie hieronder een aantal voorbeeldvragen, opgedeeld in categorieën. Laat je vooral inspireren en associeer zoveel je wilt!