Midden in het Amerongse Bos staat deze boom. Stoer en stevig, op een knooppunt van wegen. Geïsoleerd van de andere bomen, omringt door bankjes en wandelpaden. Het schijnt nog een jonkie te zijn, deze “Eenzame Eik”. Pas 200 jaar oud.
De acht bankjes om de eik nodigen uit om even plaats te nemen. Om te meimeren, te luisteren naar de vogels en de frisse boslucht op te snuiven. Elk bankje heeft een bordje met een spreuk of citaat. Mijn favoriet:
“Je kunt het volgende hoofdstuk van je leven nooit beginnen, als je elke keer opnieuw het laatste blijft lezen.”
Verlangen naar vroeger
Ik ben er van overtuigd dat dit waar is. Ik zie en hoor zoveel mensen terug verlangen naar hoe het was. Ze blijven hangen in de herinnering. Met veel emotie, verlangend naar de tijd die voorbij is. Toen ze gezond waren. Toen ze nog geen uitzaaiingen hadden. Of toen ze nog zelfstandig konden lopen.
Uiteraard gaat verlies gepaard met verdriet. Dat is heel logisch en zal niemand ontkennen. Onmacht, boosheid, het oneerlijk vinden, het hoort er allemaal bij en is heel menselijk. Toch doe je jezelf het grootste plezier met vooruit te kijken. Richt je energie op de toekomst. Die bladzijde omslaan en een nieuw hoofdstuk beginnen.
Het is zoals het is. Zie de rauwe realiteit onder ogen. Je bent het kwijt en het komt niet meer terug. Je goede gezondheid komt niet meer terug. Door het gevecht los te laten ontstaat er ruimte. Ruimte voor iets nieuws. Benut de tijd die er nog is en start een nieuwe fase. Start een nieuwe hoofdstuk.
Nieuw hoofdstuk starten
Waar mag dat nieuwe hoofdstuk over gaan? Als je het mij vraagt, gaat dat over berusting. Over een fijne tijd hebben met elkaar. Over mooie gesprekken voeren. Over uitspreken nu het nog kan. Over samen lachen, misschien wel om jezelf. En over dankbaarheid, dat vooral. Dankbaar dat je zoveel voor elkaar betekent.
Een hoofdstuk over acceptatie van wat komen gaat. Over rust, over vertrouwen geven, over voorbereiden, over loslaten.
Het nieuwe hoofdstuk gaat over de mensen om je heen het mooiste cadeau geven wat er is: Dierbare herinneringen waar ze hun verdere leven mee vooruit kunnen.
Hoe zie jij het, hoe ziet jouw nieuwe hoofdstuk eruit?
